روایتی از بحران سوریه، خاطرات دکتر حسین امیرعبداللهیان
دستنوشته، یکی از یادگارهای شهدا است. از زمان دفاع مقدس که وصیتنامه و گاهی خاطراتشان را مینوشتند تا امثال کتاب «از چیزی نمیترسیدم» که خاطرات سردار شهید سلیمانی به دستخط و زبان خود این قهرمان ملی است.
یکی از پرشمار یادگارهایی که شهید حسین امیرعبداللهیان که به «وزیر کودکان غزه» مشهور شد به جا گذاشته، کتابی است که درمورد به وجود آمدن داعش در سوریه و اتفاقات بعد از آن نوشته است. «صبح شام»، متن خاطرات شخص شهید امیرعبداللهیان به عنوان مسئول مربوطه در وزارت خارجه است. اتفاقات این کتاب، مربوط به روزهای سخت سوریه است؛ روزهایی که بعد از شورشهایی که ظاهراً مردمی بود، یکی از جنایتکارترین گروههایی که در ذهن ما مردم حک شده یعنی داعش، در سوریه و سپس در عراق، به قدرت رسید. البته آن روزها، رازها و اسراری هم در خودش دارد که سیاستمدار باهوش و نکتهسنجی مثل شهید امیرعبداللهیان از آن برای ما گفته استِ
از این که چطور گروه داعش، نوک اسلحهاش را به سمت یکی از چهرههای طرفدار مقاومت یعنی بشار اسد گرفت و از آن سو، در مرزهای سوریه با اسرائیل، از این رژیم جعلی محافظت میکرد؛ امری که این روزها و با روی کار آمدن جولانی در سایه حمایت رژیم اسراییل قابل فهمتر شده است. همچنین در این کتاب میخوانیم به اعتراف خود آمریکاییها از جمله هیلاری کلینتون، داعش یک ابزار بود که غربیها به وجودش آوردند و کشورهایی مثل عربستان و ترکیه و قطر، حمایتش کردند. از این که هدف آخر همهی این جنایتها، زمین زدن ایران بود.
خواندن کتاب صبح شام، مثل یک نورافکن قوی میتواند پشت پردهی خیلی از اتفاقاتی که دوروبر ایران میافتد و سوالهایی که در ذهن ما نقش میبندد را برایمان روشن کند؛ سوالهایی مثل این که چرا ایران با وجود این همه مشکل اقتصادی، پولش را در کشورهای دیگر خرج میکند.
یکی از نقاط برجستهی کتاب که رمز و راز شهادت شهید امیرعبداللهیان را هم برایمان روشن میکند، ارتباط این دیپلمات، با مرد میدان یعنی «شهید حاج قاسم سلیمانی» است.
کتاب صبح شام را نشر سورهی مهر سال 1399 به چاپ رسانده و با قلم روانی که دارد میتواند برای تمام مخاطبان قابل فهم باشد.
بخشی از کتاب:
آمریکا و متحدانش برای ترکیه، عربستان، و حتی مصر، هند، پاکستان، افغانستان و کشورهای مهم اسلامی برنامههایی دارند. تجزیهی کشورهای اسلامی یکی از آن برنامهها است. ریشهی همهی این تحولات چون به ایران و تفکر نشئت گرفته از انقلاب اسلامی برمیگردد، میخواهد سناریو را تا جایی ادامه بدهند که قدرت برجستهای به نام جمهوری اسلامی در منطقه وجود نداشته باشد. وقتی لایههای بیداری اسلامی در این کشورها بررسی میشد، هویدا بود که هیچ کس بیتاثیر از گفتمان انقلاب اسلامی نیست. به این تعبیر ما دخالتی در آن تحولات نداشتیم. آنچه داشتیم مشترکات و نفوذ معنوی بود.