شـکرگـــزار

هرگز حاضر به استفاده از موقعیت خویش نبود. تواضع، شجاعت، گذشت، مهربانی، مسئولیتپذیری، حفظ بیت ِ المال و خاکی بودن او همیشه زبان زد همه بود.او در آخرین روزهای زندگیش بسیار عبادت می کرد. به سجده های طولانی اش حسادت می کردم و به او می گفتم: دیگر از خدا چه می خواهی. الحمدالله توشه ی آخرت خودت رو فراهم کردی، برای ما دعا کن که نیازمند دعاهستیم.
میگفت: انسان هر چه قدر به درگاه خدا شکرگزاری کنه، کمه.