با شهادت ِ یک شهید، دوران فراق و هجران و جدایی یک موجود از اصل خویش سر آمده و آن شخص متصل به اصل خود می شود
بنابراین در پیش ِ آمد ِ گوارای ِ شهادت یک نفر، نباید ذره ای ناراحتی به خود راه داد؛ چرا که یک ناراحتی و غم عظیم برطرف شده و یک فراق وجدایی، به قرب و اتصال مبدل گشته است و اگر غمی هست، باید غم ِ فراق خودمان باشد.
